โครงสร้างการโคจรในอวกาศกำลังทวีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับในเรื่องของการสื่อสารทั่วโลกและเทคโนโลยียุคใหม่ แต่นักวิทยาศาสตร์เตือนว่าเศษขยะในอวกาศนั้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ขยะอวกาศดังกล่าวอาจรวมถึงชิ้นส่วนของจรวดเก่าๆ ดาวเทียมที่ไม่สามารถใช้งานได้ เครื่องมือที่สูญหายและชิ้นส่วนอะไหล่ต่างๆ ซากปรักหักพังเหล่านี้เป็นอันตรายต่อยานอวกาศ ดาวเทียม ตลอดจนสถานีอวกาศอีกด้วย
สำหรับความพยายามที่จะลดปริมาณขยะที่โคจรอยู่รอบโลกนั้น ผู้เชี่ยวชาญบางคนแนะนำให้เก็บค่าธรรมเนียมการใช้วงโคจรในอวกาศ
นักเศรษฐศาสตร์กลุ่มหนึ่งที่มหาวิทยาลัย Colorado at Boulder เสนอให้เก็บค่าธรรมเนียมรายปีหรือภาษีแก่ผู้ประกอบการดาวเทียมในการใช้เส้นทางการโคจร การศึกษาของนักเศรษฐศาสตร์กลุ่มนี้ตีพิมพ์อยู่ในวารสาร National Academy of Sciences
Matthew Burgess ผู้ช่วยเขียนรายงานการศึกษาฉบับนี้กล่าวในแถลงการณ์ว่า อวกาศเป็นทรัพยากรธรรมชาติ แม้ว่าบริษัทต่างๆ ไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการใช้พื้นที่ในอวกาศ แต่ก็ควรมีนโยบายที่ให้บริษัทเจ้าของดาวเทียมเหล่านั้นต้องแชร์ต้นทุนค่าใช้จ่ายในการดำเนินการขณะที่อยู่ในอวกาศด้วย ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
นักวิจัยกล่าวว่าปัจจุบันไม่มีนโยบายให้ผู้ให้บริการดาวเทียมรับรองสิทธิในทรัพย์สินในเส้นทางการโคจรที่อยู่เหนือโลก และผู้ประกอบการด้านอื่นๆ ก็ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการที่ทำให้เกิดขยะบนอวกาศด้วยเช่นเดียวกัน
การศึกษาระบุว่าสถานการณ์ดังกล่าวทำให้หลายๆ บริษัท รีบส่งดาวเทียมของตนออกสู่วงโคจรของโลกอย่างรวดเร็วก่อนที่เส้นทางโคจรในอวกาศจะแออัดเกินไป
Akhil Rao หัวหน้าการศึกษาครั้งนี้กล่าวว่าแนวทางที่ถูกเสนอมาเพื่อจัดการกับปัญหานี้ ก็คือการใช้เทคโนโลยีต่างๆ ในการกำจัดขยะอวกาศ
แต่ Burgess กล่าวว่าการกำจัดขยะอวกาศ ก็เพียงเพื่อให้ผู้ประกอบการได้ปล่อยดาวเทียมออกสู่อวกาศกันมากขึ้น แต่สนธิสัญญาระหว่างประเทศที่เรียกร้องให้มีการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมรายปีหรือภาษีจะช่วยผลักดันให้บริษัทต่างๆ คำนึงถึงการปล่อยวัตถุในอวกาศกันมากขึ้น
Holger Krag หัวหน้าสำนักงานขยะอวกาศแห่งสำนักงานอวกาศยุโรป (European Space Agency-ESA) กล่าวว่าแนวคิดดังกล่าวมีความน่าสนใจ สำนักงานของเขาก็กำลังพยายามศึกษาความเป็นไปได้ที่คล้ายคลึงกัน และว่า ESA กำลังพิจารณาวิธีการรับผิดชอบต้นทุนด้านสิ่งแวดล้อมในการใช้งานอวกาศด้วยเช่นเดียวกัน
Christopher Newman ศาสตราจารย์ด้านกฎหมายอวกาศแห่งมหาวิทยาลัย Northumbria University ในประเทศอังกฤษบอกกับมูลนิธิ Thomson Reuters Foundation ว่าการดำเนินการด้านภาษีอวกาศอาจเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก
เขากล่าวว่าการเรียกเก็บภาษีอวกาศดังกล่าวอาจถูกมองว่าเป็นข้อจำกัดในการใช้อวกาศอย่างเสรี ดังที่มีการรับประกันไว้ในสนธิสัญญาอวกาศภายนอกปีพ.ศ. 2510 ซึ่งมีประเทศที่ลงนามไว้กว่า 100 ประเทศ และว่าความพยายามในการกำหนดค่าธรรมเนียมในการใช้อวกาศอาจจะเป็นไปได้อย่างช้าๆ เนื่องจากมีรายละเอียดมากมายหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
