พายุหิมะที่ตกลงมาในหลายรัฐรวมทั้งกรุงวอชิงตันในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ทำความลำบากให้กับผู้บริหารท้องถิ่น โดยเฉพาะนครนิวยอร์คและกรุงวอชิงตันเป็นอย่างมาก
รายงานเชิงวิเคราะห์ของสำนักข่าว AP แจกแจงรายละเอียดเกี่ยวกับปัญหาที่แต่ละเมืองประสบ และเครื่องมืออุปกรณ์ที่มีให้ใช้ในการแก้ปัญหา รวมทั้งเปรียบเทียบสมรรถนะของผู้บริหารในท้องถิ่นในการจัดการกับภัยธรรมชาตินี้ด้วย
ในขณะนี้นครนิวยอร์คส่วนใหญ่เกือบกลับคืนสู่สภาพปกติแล้ว ขณะที่โรงเรียน พิพิธภัณฑ์ และที่ทำการรัฐบาลในกรุงวอชิงตันยังคงปิดทำการต่อไปในวันอังคาร และนายกเทศมนตรีของกรุงวอชิงตันได้ร้องขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลกลางแล้วด้วย แต่นายกเทศมนตรีของนิวยอร์คและทีมงานต่างแสดงความยินดีซึ่งกันและกันกับความสำเร็จครั้งนี้
โดยเฉลี่ยแล้ว กรุงวอชิงตันจะมีหิมะตกลงมาราวๆ 8 วันต่อปี รวมปริมาณราวๆ 14.5 นิ้ว ส่วนนิวยอร์คมีหิมะตกโดยเฉลี่ย 11 วันต่อปี ปริมาณหิมะ 25 นิ้วเศษ
ทางด้านค่าใช้จ่าย กรุงวอชิงตันและนิวยอร์คต่างใช้เงินกำจัดหิมะในอัตรา 9 ดอลลาร์ต่อหัว แต่ถ้าดูงบประมาณเปรียบเทียบ วอชิงตันจัดสรรงบประมาณไว้สู้หิมะปีละ 6.2 ล้านดอลลาร์ สำหรับประชากร 658,000 คน และนิวยอร์คมีงบประมาณในเรื่องนี้ 77.5 ล้านดอลลาร์ สำหรับประชากร 8.4 ล้านคน
ในด้านพื้นที่และคนทำงาน กรุงวอชิงตันมีพื้นที่ 68 ตารางไมล์และถนนที่จะต้องกวาดหิมะออก 4,400 ไมล์ โดยรวมความยาวของแต่ละเลนในถนนเข้าด้วยกัน วอชิงตันมีพนักงานกวาดหิมะ 1,200 คนและอุปกรณ์ 727 ชิ้น
ส่วนนิวยอร์คมีพื้นที่ 302 ตารางไมล์ ถนน 19,000 ไมล์ พนักงานกวาดหิมะ 4,600 คน และอุปกรณ์มากกว่า 2,000 ชิ้น
ผลที่ตามมา คือกรุงวอชิงตันประสบความสูญเสียในแง่ของกิจกรรมทางเศรษฐกิจมากกว่านิวยอร์ค สำนักงานจัดอันดับความน่าเชื่อถือทางการเงิน Moody’s ประมาณตัวเลขไว้ว่า 570 ล้านดอลลาร์สำหรับวอชิงตัน และ 460 ล้านดอลลาร์สำหรับนิวยอร์ค
รายงานเชิงวิเคราะห์ของสำนักข่าว AP สรุปว่า ปฏิกิริยาของผู้คนในสองเมืองนี้ สะท้อนให้เห็นความแตกต่างทางวัฒนธรรมระหว่างกันด้วย
เพราะในขณะที่ชาวนิวยอร์คเรียกร้องแสดงความต้องการต่อผู้บริหารของตน ชาวกรุงวอชิงตันอย่างวุฒิสมาชิก Dick Durbin ซึ่งแม้จะมาจากรัฐอิลลินอยส์ แต่ใช้เวลาส่วนหนึ่งในกรุงวอชิงตันมาเป็นเวลานานหลายสิบปี บอกว่าคนส่วนใหญ่ในกรุงวอชิงตัน รู้ดีว่าจะคาดหวังอะไรได้บ้าง ถ้าดินฟ้าอากาศไม่เป็นใจอย่างในช่วงสุดสัปดาห์
หรือจะพูดง่ายๆว่า ชาวกรุงวอชิงตันรู้จักปรับความคาดหมายของตนให้ลดต่ำลงก็ได้
(นิตยา มาพึ่งพงศ์ เรียบเรียงรายงานจาก AP)
