ออติสซึมเป็นความผิดปกติที่แสดงออกให้เห็นได้ในพฤติกรรมหลายรูปแบบ เด็กบางคนมีอาการผิดปกติแบบอ่อน เด็กไม่มั่นใจในการเข้าสังคม ในขณะที่เด็กบางคนมีอาการของโรคที่รุนแรง มีปัญหาทางการสื่อสารและมีพฤติกรรมย้ำคิดย้ำทำและไม่เข้าสังคม
สำนักงานควบคุมและป้องกันโรคแห่งสหรัฐหรือ ซีดีซี ในแอทแลนต้าทำการประมวลข้อมูลจากการสำรวจเด็กอายุแปดขวบในสิบสี่รัฐในอเมริกา ซึ่งจัดทำเมื่อสี่ปีที่แล้ว สำนักงานซีดีซีพบว่ามีตรวจพบเด็กอเมริกันเป็นออติสซึมหนึ่งคนในทุกๆแปดสิบแปดคน และเด็กชายเป็นออติสซึมเพิ่มขึ้นกว่าเดิมห้าเท่า
คุณโทมัส ฟรีเด้น ผู้อำนวยการของสำนักงานซีดีซีในแอทแลนต้า กล่าวกับผู้สื่อข่าววีโอเอว่าการเพิ่มจำนวนของเด็กที่เป็นออติสซึมในสหรัฐอเมริก อาจมาจากความก้าวหน้าของวิธีการตรวจหาโรค
คุณฟรีเด้น กล่าวว่า แพทย์เก่งขึ้นในการตรวจหาโรคออติสซึม ชุมชนพัฒนาการให้บริการให้ดีขึ้น การตรวจหาโรคออติสซึมมีประสิทธิภาพทำให้พบเด็กที่มีความผิดปกตินี้มากขึ้น
โรคออติสซึม มักปรากฏอาการในช่วงสามปีแรก สำนักงานควบคุมและป้องกันโรคแห่งสหรัฐได้เรียกร้องให้มีการตรวจหาโรคแต่เนิ่นๆ เริ่มตรวจครั้งแรกได้ตั้งแต่อายุหนึ่งขวบครึ่ง ตรวจซ้ำเมื่ออายุครบสองขวบและสองขวบครึ่ง
คุณซูซาน เฮแมน ประธานคณะกรรมการย่อยดูแลด้านโรคออติสซึมแห่งสถาบันกุมารแพทย์แห่งอเมริกา กล่าวว่า ไม่ควรรอจนกว่าเด็กอายุครบสี่ปีก่อนเข้ารับการตรวจหาโรคออติสซึม
เพราะการตรวจและการรักษาฟื้นฟูแต่เนิ่นๆจะช่วยให้เด็กออติสซึมมีพัฒนาการดีขึ้นจนสามารถใช้ชีวิตได้เกือบเป็นปกติ
คุณเฮแมน กล่าวว่า พ่อแม่ควรรีบพาลูกไปวินิจฉัยโรคทันทีหากพบว่าเด็กมีพฤติกรรมบางอย่างที่ส่ออาการออติสซึม
เธอบอกว่าเด็กที่ไม่ชี้นิ้ว ไม่สบตาเวลาสื่อสาร อาจมีอาการออติสซึม หรือ ความผิปกติอย่างอื่น จึงเป็นเรื่องสำคัญมากที่พ่อแม่ควรพาลูกไปพบแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ
ทางด้าน Autism Speaks กลุ่มรณรงค์ด้านโรคออติสซึมระดับแนวหน้าในสหรัฐอเมริกา ชี้ว่า โรคผิดปกติทางพัฒนาการนี้ไม่มีขอบเขตชายแดน ทางกลุ่มประมาณว่ามีคนทั่วโลกราวหกสิบเจ็ดล้านคนที่เป็นออติสซึม
มีการศึกษาทางชีววิทยาหลายชิ้น ชี้ว่า ออติสซึมบางชนิดเกิดจากความผิดปกติของการแบ่งตัวในยีน การแบ่งตัวในยีนที่ผิดปกตินี้ เกิดขึ้นในดีเอ็นเอจากฝ่ายพ่อมากกว่าในดีเอ็นเอจากฝ่ายแม่ ทำให้เด็กที่เกิดจากบิดาที่อายุเข้าวัยกลางคน มีโอกาสเป็นโรคออติสซึมสูงกว่าเด็กที่พ่ออายุอ่อนกว่าสามสิบห้า
คุณทอมมัส เลเน่อร์ หัวหน้านักวิจัยด้านยีนที่สถาบัน U.S. National Institute of Mental Health กล่าวว่า การค้นพบเรื่องนี้ช่วยให้นักวิจัยเริ่มเข้าใจโครงสร้างทางชีววิทยาของโรคออติสซึมมากขึ้น นักวิจัยหวังว่าในอนาคตจะมีการพัฒนายาออกมารักษาอาการออติสซึมในคนได้สำเร็จ
