การหาวิธีเยียวยาจิตใจคนที่ถูกตรวจพบว่า เป็นโรคมะเร็งให้สู้ชีวิตต่อไปนั้น เป็นเรื่องยากพอๆ กับการรักษาตัวโรคมะเร็งนั้นเลย คนไข้หลายคนเกิดอาการท้อแท้ จนทำให้การรักษาด้วยวิธีต่างๆ ไม่ประสบความสำเร็จ
แต่ที่ศูนย์มะเร็ง MD Anderson ในนครฮูสตั้น รัฐเท็กซัส ได้ค้นพบวิธีที่จะช่วยให้คนไข้มีกำลังใจที่ดีในการต่อสู้กับโรคมะเร็งต่อไป หรืออย่างน้อยก็ลืมโรคร้ายนี้ไปได้สักพัก วิธีนั้นคืออะไร
คุณ Mary Jane Willard เคยป่วยเป็นโรคมะเร็งทรวงอก แต่เวลานี้เธอหายขาดแล้วและกำลังมีชีวิตใหม่พร้อมกับความสามารถใหม่ๆ ที่อาจจะเรียกได้ว่ามาพร้อมกับโรคมะเร็งร้ายก็ว่าได้
คุณ Mary Jane
เล่าว่าการได้ฝึกฝนศิลปะพู่กันจีนระหว่างที่เธอรับการรักษาโรคมะเร็งอยู่นั้น
ช่วยให้เธอผ่อนคลาย และได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง รวมทั้งได้เพื่อนด้วย
เธอเรียนศิลปะพู่กันจีนจากโครงการ Collage ของศูนย์มะเร็ง MD
Anderson หรือที่รู้จักกันในชื่อเครือข่ายศิลปะ เพื่อการรักษาโรคมะเร็ง
ซึ่งทำการสอนโดยคุณ Peihong Dong Endris ศิลปินพู่กันจีนมืออาชีพผู้เติบโตในประเทศจีน
คุณ Peihong บอกว่าห้องเรียนนี้ช่วยให้คนไข้ลืมโรคร้าย ที่รุมเร้าไปได้ชั่วคราว
และพบความสงบในช่วงเวลาสั้นๆ จากการสร้างสรรค์ภาพวาดนั้น
ทางด้านคุณ George Spaulding ผู้ป่วยโรคมะเร็งปอดและมะเร็งกระดูก บอกว่าการเข้าเรียนวิชาวาดรูปนี้ช่วยให้เขาได้ออกมาข้างนอกบ้าง ไม่อุดอู้อยู่ในห้อง และช่วยให้จิตใจแจ่มใสขึ้น และว่านี่เป็นศิลปะอีกอย่างหนึ่งที่เขาพยายามเรียนรู้
การนำศิลปินมืออาชีพมาสอนศิลปะพู่กันจีนนั้น เป็นความคิดของแพทย์หญิง Jennifer Wheler ผู้ก่อตั้งโครงการ Collage เมื่อ 3 ปีก่อน คุณหมอ Wheler บอกว่า โครงการสอนศิลปะที่นี่แตกต่างจากโครงการศิลปะที่มีจุดประสงค์เพื่อการบำบัดโรคแบบอื่นๆ เพราะที่นี่จะเน้นแต่เรื่องศิลปะเพื่อความรื่นเริงเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยที่มีการพัฒนาด้านอารมณ์และทัศนคติจะสามารถต่อสู้กับโรคร้ายได้ดีขึ้น ซึ่งคุณหมอ Wheler ก็เชื่อว่าโครงการศิลปะนี้มีแต่ผลดีไม่มีผลเสีย
ตั้งแต่โครงการศิลปะ Collage เริ่มต้นขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว มีผู้ป่วยโรคมะเร็งมาเข้าร่วมวาดภาพในโครงการนี้แล้วมากกว่า 1 พันคน และศิลปินหลายคนก็ได้มีโอกาสมาทำหน้าที่เป็นผู้สอนให้แก่คนไข้เหล่านั้น และแม้การรับฟังจากทางวิทยุนี้จะไม่ทำให้ท่านผู้ฟังเห็นภาพวาดอันสวยงาม ที่เกิดจากฝีมือของผู้ป่วยโรคมะเร็งเหล่านั้นได้ แต่ก็เชื่อแน่ว่าเสียงหัวเราะแห่งความสุข คงจะพอทำให้นึกภาพได้ถึงความแจ่มใส ในหัวใจของผู้ป่วยโรคร้ายเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี
