เมื่อไม่นานมานี้ ผู้ทรงคุณวุฒิคนสำคัญคนหนึ่งของสหรัฐ แสดงความวิตกว่า การติดต่อสื่อสารส่วนตัวทางอีเล็กทรอนิกสในอเมริกา โดยเฉพาะในหมู่วัยรุ่น กำลังยังความเสื่อมเสีย หรือแม้กระทั่งทำลาย การใช้ภาษาในการเขียนข้อความต่างๆ อย่างรวดเร็ว
ในการให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับวิวัฒนาการด้านข้อมูลข่าวสารของสหรัฐเมื่อไม่นานมานี้ James Billington บรรณารักษ์ใหญ่ ของหอสมุดรัฐสภา แสดงความเป็นห่วงว่าการติดต่อสื่อสารกันส่วนตัวทางอีเล็กทรอนิกส กำลังยังความเสื่อมเสีย หรือแม้กระทั่งทำลายหน่วยความคิดขั้นพื้นฐานของคนเรา คือ รูปประโยคการใช้ถ้อยคำ
บรรณารักษ์ใหญ่ของหอสมุดรัฐสภาสหรัฐ กล่าวว่าคนทั่วไป โดยเฉพาะเด็กวัยรุ่นกำลังใช้การสะกดคำอย่างผิดๆ ไม่ระมัดระวัง การใช้เครื่องหมายแบ่งวรรคแบ่งตอนในประโยคอย่างคลาดเคลื่อน การเขียนประโยคอย่างไม่คำนึงถึงไวยกรณ์หรือหลักการใช้ภาษา การใช้ตัวย่อที่คิดกันว่าเก๋ไก๋กันทั่วไปในการส่ง e-mail หรือส่งข้อความ Text Message ถึงกันไปมา ตลอดจนการเขียนข่าวสารทางอินเทอร์เน็ท ที่เรียกกันว่า “Blog”
ขณะเดียวกัน โครงการ Pew Internet and American Life ที่ทำการสำรวจเรื่องเกี่ยว กับอินเทอร์เน็ททุกรูปแบบ ก็สังเกตเห็นเรื่องการใช้ภาษาดังที่กล่าวมาด้วย โดยเฉพาะในหมู่วัยรุ่น โครงการนี้จึงสำรวจทัศนะของวัยรุ่นราว 700 คน ทางโทรศัพท์โดยพูดคุยกับแต่ละคนเกี่ยวกับการติดต่อสื่อสารโดยการเขียนของพวกเขา และพบว่าวัยรุ่นส่วนใหญ่ไม่คิดว่าการเขียนติดต่อสื่อสารด้วยอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส์สมัยใหม่นั้นเป็นการเขียนอย่างแท้จริงเลย วัยรุ่นเหล่านั้นเข้าใจดีว่าการเขียนเป็นความสามารถสำคัญสำหรับความก้าวหน้าในชีวิต และการเขียนติดต่อกันไปมาทาง e-mail หรือการส่งข้อความทางโทรศัพท์มือถือ ก็เป็นเพียงการส่งข้อความด้วยอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส
วัยรุ่นเกือบ 2 ใน 3 ที่สำรวจยอมรับว่า การเขียนตามสบายไม่เป็นงานเป็นการในการคุยทางอินเทอร์เน็ท ก็ล้ำเส้นแทรกซึมเลยเข้าไปในการเขียนงานด้วยเหมือนกัน ซึ่งก็มีผลเสียหายต่อคะแนนที่ควรได้
สรุปแล้ว วัยรุ่นอเมริกันยอมรับว่า เขียนมากขึ้น แต่ศึกษาศิลปวิธีการเขียนที่ถูกต้องน้อยลง และคิดว่าสิ่งที่กดลงไปบนอุปกรณ์สื่อสารอีเล็กทรอนิกสต่างๆ นั้น เป็นการเขียนที่ต่างออกไปจากการเขียนงาน
สำหรับรูปประโยคที่ถือกันว่าเป็นหน่วยความคิดขั้นพื้นฐานของคนเรานั้น เมื่อมองในโลกของวัยรุ่นแล้ว เป็นสิ่งคร่ำครึล้าสมัยของยุคเวลาที่ผ่านไป
