รายงานของสหประชาชาติระบุว่า เชื้อไวรัสเอชไอวี ซึ่งเป็นสาเหตุของโรคเอดส์ กำลังเป็นอันตรายมากยิ่งขึ้นในเอเชีย ปีหนึ่งๆ คนเอเชียเกือบ 1 ล้านคนติดเชื้อไวรัสนี้ เชื้อไวรัสเอชไอวีแพร่ออกไปอย่างรวดเร็วในอินโดนีเซีย ซึ่งการค้าประเวณีเป็นสาเหตุสำคัญ
การพยายามหยุดยั้งหรือชะลอการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสเอชไอวีในอินโดนีเซีย โดยเฉพาะในเขตสุราบายาบนเกาะชวาตะวันออก ดำเนินการไปอย่างเชื่องช้าและยากลำบาก เขตสุราบายาเป็นเขตที่มีการค้าประเวณีมากที่สุดในอินโดนีเซีย ปัญหาความยากจนผลักดันให้เด็กสาวจำนวนมากต้องทำงานค้าประเวณี
ผู้ค้าประเวณีเหล่านี้มักจะมีความยากลำบากในการชักจูงคู่ของตน ให้ใช้ถุงยางอนามัยเพื่อป้องกันการติดเชื้อ การที่ไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมทางเพศดังกล่าว เป็นความเป็นจริงที่เกิดขึ้นทุกเมื่อเชื่อวันในการค้าประเวณีในอินดดนีเซีย
เอสจี ซูซานตี ฮูดิโอโน่ หัวหน้าสำนักงานฮอตไลน์สุราบายา ที่ทำงานเพื่อชะลอการแพร่ระบาดของเชื้อเอชไอวีกล่าวว่า คนที่ทำงานค้าประเวณีไม่มีกำลังในการต่อรอง ต้องตามใจลูกค้า แปลว่าแทบไม่มีช่องทางให้ผู้ค้าประเวณีมีอำนาจในการต่อรองเรื่องการใช้ถุงยางอนามัย สำนักงานฮอตไลน์สุราบายา ดำเนินโครงการจ้างงานเพื่อเป็นทางเลือก ไม่ให้ผู้หญิงต้องหันไปหาอาชีพค้าประเวณี และช่วยให้ผู้หญิงได้เรียนรู้ที่จะเป็นตัวของตัวเอง รู้จักแสดงออก แสดงความคิดเห็น แต่เอสจีบอกว่า แรงผลักดันจากเพื่อนฝูงรอบข้างมีกำลังมากกว่าสิทธิส่วนบุคคล ซึ่งจำเป็นจะต้องมีอาวุธ หรือเครื่องมือที่มีกำลังมากกว่ามาต่อต้านการติดเชื้อเอชไอวี อย่างไรก็ตามเธอเชื่อว่าการใช้ถุงยางอนามัยจะต้องถือกันว่าเป็นเรื่องที่ต้องทำ และหน่วยงานรัฐบาลจะต้องกำหนดกฏเกณฑ์ที่เข้มงวดออกมา
คุณเอสจี ฮูดิโอโน่ หัวหน้าสำนักงานฮอตไลน์สุราบายากล่าวว่า หากหน่วยงานรัฐบาลมาสนับสนุน ก็จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น เธอเห็นว่าผู้รู้ ผู้เชี่ยวชาญในหน่วยงานรัฐบาล และในสังคม มีความสำคัญในการทำงานเพื่อหยุดยั้งหรือชะลอการติดเชื้อไวรัสเอชไอวีเอดส์
กลุ่มทำงานของเอสจี ฮูดิโอโน่ประสบความสำเร็จในการชักจูงให้มีการออกกฏเกณฑ์ในท้องถิ่นในปี 2547 ที่กำหนดให้ลูกค้าในการค้าประเวณีต้องใช้ถุงยางอนามัย แต่เรื่องนี้ก็ยังเป็นเพียงความสำเร็จในแผ่นกระดาษ เพราะไม่มีการบังคับใช้ ปีหนึ่งๆ มีผู้ชายราว 7 ล้าน – 10 ล้านคนที่ใช้บริการทางเพศในอินโดนีเซีย จำนวนมากไม่มีความรู้เกี่ยวกับอันตรายของการติดเชื้อเอชไอวีเอดส์ ตามรายงานขององค์การสหประชาชาตินั้น ความพยายามในการดำเนินงานป้องกันในปี 2547 ไปถึงหญิงค้าประเวณีราว 18% และถึงลูกค้าไม่ถึง 7%
อย่างไรก็ตามมีสิ่งส่อแสดงถึงความก้าวหน้าบางอย่างในข้อมูลที่บ่งชี้ว่า ระดับความรู้เกี่ยวกับเอชไอวี ดีขึ้นทั้งในหญิงค้าบริการทางเพศและลูกค้า ขณะเดียวกันในเขตที่มีการค้าประเวณีชุกชุมเขตหนึ่งในสุราบายา อาสาสมัครสอนเด็กๆ ซึ่งรวมทั้งลูกหลานของหญิงค้าประเวณี เด็กๆ เหล่านั้นไม่ชอบไปโรงเรียนเพราะถูกรังเกียจ หลายคนไม่ได้เข้าโรงเรียน เพราะไม่มีใบเกิด
เจอริส ราโด้ ผู้จัดการโครงการช่วยเหลือเด็กของสำนักงานฮอตไลน์สึราบายากล่าวว่า เด้กหลายคนถูกผู้ปกครองใช้ไปร้องเพลงขอทานตามถนน ทางสำนักงานจึงต้องพยายามหาทางช่วยเหลือให้เด็กๆ เหล่านั้นได้รับการศึกษา ไม่ให้ถูกใช้ในทางที่ผิดๆ และเพื่อให้เด็กๆ มีช่องทางที่ดีขึ้นสำหรับอนาคต
