เป็นที่เชื่อถือและตักเตือนกันมานานแล้วว่าเวลาจะทำอะไรนั้น ต้องไตร่ตรองให้รอบคอบ อย่ารีบร้อนด่วนตัดสินใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่ควรทำอะไรในยามโกรธ เพราะอาจตัดสินใจทำในสิ่งที่จะต้องเสียใจในภายหลังได้ นอกจากนี้ผลงานวิจัยครั้งก่อนๆในเรื่องความโกรธก็ระบุไว้ด้วยว่า ความโกรธทำให้คนเราตัดสินใจอย่างสุ่มเสี่ยง ไม่ใช้เหตุผล
นักจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย วิทยาเขต Santa Barbara อาจารย์ Wesley Moons and อาจารย์ Diane Mackie เพื่อนร่วมงาน เลยอยากจะดำเนินการทดลองเพื่อศึกษาผลกระทบที่ความโกรธมีต่อความคิดของคนเรา
ทีมงานจัดการทดลองออกเป็นสามชุดด้วยกัน ชุดแรกเป็นกลุ่มนักศึกษาที่ถูกปลุกปั่นให้มีความรู้สึกโกรธ โดยนักวิจัยขอให้นักศึกษาเหล่านี้เขียนเล่าเหตุการณ์ที่ทำให้พวกตนรู้สึกโกรธ หรือให้นักศึกษาพูดถึงความใฝ่ฝันในชีวิตของตน และนักวิจัยให้คำวิพากษ์วิจารณ์อย่างไม่ให้กำลังใจ กลุ่มที่สองไม่ถูกปลุกปั่น แต่ถูกวิพากษ์วิจารณ์เหมือนกัน
ผลปรากฏว่า ผู้ที่มีความโกรธเพราะถูกวิพากษ์วิจารณ์ สามารถแยกแยะคำวิจารณ์อย่างมีหลักการและเหตุผลกับที่ไม่มีเหตุผลได้ดีกว่าผู้ไม่มีความโกรธ และนักศึกษาที่มีความโกรธเหล่านี้ ยังมีแนวโน้มที่จะยอมรับคำวิจารณ์ที่มีเหตุผลได้มากกว่าคนที่ไม่โกรธด้วย
กลุ่มที่สามนั้น เป็นนักศึกษาที่อาจารย์นักจิตวิทยาเห็นว่า มีลักษณะความคิดที่เป็นการวิเคราะห์แบบมีเหตุผลน้อยกว่าคนอื่นๆ และการทดลองมีจุดมุ่งหมายที่อยากจะดูว่า เมื่อโกรธขึ้นมาแล้ว นักศึกษาในกลุ่มนี้จะสามารถใช้ความคิดอย่างมีเหตุมีผลได้มากขึ้นหรือไม่
ผลที่ได้ยืนยันการทดลองกับสองกลุ่มแรก กล่าวคือ นักศึกษาในกลุ่มที่สามนี้ เมื่อถูกทำให้โกรธแล้ว สามารถจำแนกแยกแยะคำโต้แย้งที่มีเหตุผลจากที่ไม่มีเหตุผลได้
นักวิจัยเลยลงความเห็นว่า ความโกรธทำให้คนเรามุ่งความสนใจไปที่ประเด็นหลักของปัญหา และช่วยให้แยกแยะคำโต้แย้งได้อย่างมีหลักการและเหตุผล ซึ่งนำไปสู่การตัดสินใจได้อย่างถูกต้อง นักวิจัยบอกว่า ที่เป็นเช่นนี้ อาจเป็นเพราะความโกรธ กระตุ้นให้คนเราอยากจะทำอะไรให้เห็นผลก็ได้
