อากาศยานไร้คนขับหรือ โดรน บินร่อนไปทั่วห้องประชุมภายในมหาวิทยาลัยวอชิงตัน ที่นครซีแอทเทิ่ล รัฐวอชิงตัน เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนการสอนในห้องปฏิบัติการระบบอากาศยานอิสระ ซึ่งเป็นสถาบันการศึกษาเพียงไม่กี่แห่งที่เปิดหลักสูตรวิชาการด้านการบินด้านนี้โดยเฉพาะ
วิชาการฝึกบินอากาศยาน ‘โดรน’ แม้จะเป็นวิชาเปิดใหม่แต่ก็มีนักเรียนให้ความสนใจเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะการเรียนการสอนทักษะการควบคุมโดรนให้บินอย่างปลอดภัย และกฎการใช้โดรนของภาคเอกชนบนท้องฟ้าร่วมกับผู้อื่น
Ryan Valach นักศึกษาวิชาเอกด้านอากาศยานโดรน ชั้นปีที่ 4 จากมหาวิทยาลัยวอชิงตัน เล่าถึงประสบการณ์การเรียนกว่า 3 ปีที่ผ่านมาว่า หนึ่งในส่วนที่เยี่ยมที่สุดของการเรียนด้านนี้ คือการได้ประสานความร่วมมือกับภาคอุตสาหกรรมต่างๆ และการทำงานกับเทคโนโลยีที่สุดยอด ถือเป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยมมากที่นักศึกษาอีกจำนวนมากไม่ได้สัมผัส
Ward Handley นักศึกษาปริญญาโทด้านการบินและการบินอวกาศ มหาวิทยาลัยวอชิงตัน บอกว่า แม้ในตอนแรกเขาจะไม่ค่อยสนใจวิชาการเรียนเกี่ยวกับโดรนมากนัก แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อได้มาสัมผัสการเรียนในห้องปฏิบัติการวิชานี้
เขาบอกด้วยว่า อยากจะเห็นการใช้โดรนในทางที่ดีมากกว่าจะใช้อย่างไม่ถูกต้อง และเชื่อว่าจะมีหลายบริษัทที่จะรับนักศึกษาเหล่านี้เข้าไปทำงาน ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อสังคมโดยรวม ซึ่งถือว่าคุ้มค่ามากสำหรับการเรียนวิชานี้ให้สำเร็จ
ที่ผ่านมาสำนักงานบริหารการบินแห่งชาติของสหรัฐฯ หรือ FAA ได้คัดเลือกสถาบันอุดมศึกษาเพียง 15 แห่ง เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของโครงการประสานความร่วมมือด้านวิชาการแห่งชาติ ในนามศูนย์ฝึกเพื่อความเป็นอัจฉริยะด้านระบบอากาศยานไร้คนขับ ซึ่งได้รับงบประมาณส่วนหนึ่งจาก FAA สนับสนุนด้านการฝึกฝนและวิจัย
นอกจากนี้ยังมีมหาวิทยาลัยท้องถิ่นอีกหลายสิบแห่ง ที่เปิดหลักสูตรการเรียนการสอนในการควบคุมโดรนโดยเฉพาะ จนหลายคนสามารถได้รับประกาศนียบัตรหรือปริญญาตรีในสาขาวิชาการปฏิบัติการระบบอากาศยานไร้คนขับ สู่ตลาดแรงงานเฉพาะด้านแล้ว
อย่างไรก็ตาม แม้จะได้รับการสนับสนุนจาก FAA แต่การเรียนการสอนด้านนี้กลับต้องเผชิญกับความท้าทายไม่น้อย เพราะการหาสถานที่เรียนเพื่อส่งอากาศยานของพวกเขาขึ้นบินอย่างถูกต้องนั้นทำได้ไม่ง่ายนัก ดังนั้นการฝึกบินส่วนใหญ่จึงต้องบินในที่ร่ม ที่มีหลังคา เช่น ห้องประชุม หรือ โรงยิมฯ ขนาดใหญ่เท่านั้น
ศาสตราจารย์ Christopher Lum นักวิชาการวิทยาศาสตร์การบิน อาจารย์สอนวิชานี้ที่ มหาวิทยาลัยวอชิงตัน บอกว่าข้อบังคับของ FAA ในการขออนุญาตการบินบนท้องฟ้าทั่วไปนั้น ค่อนข้างหยุมหยิมพอสมควร ทั้งในการเดินเรื่องด้านเอกสาร การลงทะเบียนอากาศยาน
การจะขึ้นบินได้นั้นจำเป็นต้องได้รับใบอนุญาตหรือการผ่อนผันเป็นรายกรณี ซึ่งทำให้การเรียนสอนต้องทำอย่างจำกัดในที่ร่มภายในอาคารเท่านั้น
ทางออกที่ง่ายที่สุดของเรื่องนี้ก็คือ การพานักศึกษาออกเดินทางไปแสวงหาท้องฟ้ากว้างในประเทศต่างๆ ที่ยังไม่มีข้อจำกัดในเรื่องนี้ เพื่อฝึกทักษะการบินให้ช่ำชอง เช่นหลายภาคเรียนในฤดูร้อนที่ผ่านมา พวกเขาเดินทางไปออกบินในออสเตรเลียเพื่อเพิ่มชั่วโมงการบิน รวมทั้งขึ้นเหนือพาโดรนคู่ใจไปออกบินในประเทศแคนาดา ก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลวนัก
เพื่อบรรดานักเรียนที่ศึกษาควบคุมอากาศยานโดรน จะมีชั่วโมงบินที่เติบโตกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านของวงการอากาศยานการบินในอนาคต และแน่นอนว่านักศึกษาหลายคนมีงานมารอแล้วตั้งแต่ยังไม่สำเร็จการศึกษา
