ชิมได้ถ้าใจถึง! นทท.แห่เยือน ‘พิพิธภัณฑ์อาหารชวนอ้วก’ ในเบอร์ลิน

นักท่องเที่ยวที่ไปเยือนกรุงเบอร์ลิน แห่มาสัมผัสประสบการณ์ใหม่ ด้วยพิพิธภัณฑ์อาหารน่าขยะแขยง (Disgusting Food Museum) ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวแนวใหม่ที่ไม่เหมาะกับผู้ที่จิตใจอ่อนไหว ด้วยสารพัดอาหารสุดแปลกจากทั่วทุกมุมโลกให้ลองลิ้มชิมรสได้ถ้าใจถึง ตามรายงานของรอยเตอร์

Disgusting Food Museum ที่เปิดให้เข้าชมเมื่อ 12 เมษายนที่ผ่านมา รวบรวมอาหารสุดพิสดารและอาหารที่ไม่น่าพิศมัยในการรับชมและลองชิม อย่างเช่น เมนูอัณฑะกระทิงสำหรับมื้อเย็น ลูกหนูดองไวน์ข้าว และหนูตะเภาทอด

อเล็กซานเดอร์ เบิร์นสไตน์เนอร์ ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ บอกกับรอยเตอร์ว่า นอกจากอาหารดังกล่าวที่ว่ามาแล้ว ยังมีอาหารแปลก ๆ อีก 90 เมนูจากทั่วโลกที่หากินได้ยากและอาจจะอร่อยสำหรับหลายคนในพื้นที่อื่น ๆ ของโลก แต่อาจไม่น่าโปรดปรานสำหรับทุกคน อย่างเช่น ปลากระป๋องเซอร์สตอร์มมิ่ง ที่มีกลิ่นรุนแรงระดับทำลายล้าง ยาดองงู และทุเรียน ที่ถือว่าเป็นราชาแห่งผลไม้ แต่กลิ่นรสอาจไม่น่าดึงดูดใจใครหลายคน ก็อยู่ในพิพิธภัณฑ์นี้ด้วยเช่นกัน

ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ บอกว่า ผู้คนที่มาพิพิธภัณฑ์ส่วนใหญ่ในตอนแรกจะสนอกสนใจมาเยี่ยมชม ซึ่งแน่นอนว่าตอนแรกพวกเขาจะขยะแขยงอาหารเหล่านี้ ก่อนจะเริ่มใช้เวลาในการทำความเข้าใจหัวข้อของอาหารแต่ละอย่างและเหตุผลว่าทำไมมันถึงไม่น่ารับประทาน แต่ก็มีวัยรุ่นหลายคนที่เป็นอันสลบไปเมื่อได้รู้ที่มาที่ไปของอาหารเหล่านี้เหมือนกัน จึงพูดได้ว่าพิพิธภัณฑ์นี้อาจจะไม่เหมาะสำหรับผู้ที่จิตใจอ่อนไหวเท่าใดนัก

รอยเตอร์สอบถาม 2 นักท่องเที่ยวจากสาธารณรัฐเชก ที่มาเยี่ยมพิพิธภัณฑ์นี้ และได้ลองชิมแมลงอบเป็นครั้งแรก ที่โซนบาร์ชวนชิมของพิพิธภัณฑ์

ยาคุบ โมเดส นักท่องเที่ยวจากสาธารณรัฐเชก บอกกับรอยเตอร์ว่า “ได้ลองบางเมนูแล้ว มันโอเคเลย อย่างจิ้งหรีดทอดคือใช่มาก และสามารถจะกินได้หลายตัวเลยทีเดียว นอกจากนี้ยังได้ลองดมกลิ่นอาหารแปลก ๆ มากมาย ซึ่งเอาเข้าจริงก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น”

ส่วนบาร์บารา เชปันสกา นักท่องเที่ยวจากสาธารณรัฐเชกอีกคน บอกกับรอยเตอร์ด้วยว่า “ที่นี่มีความพิเศษมาก ฉันไม่เคยเห็นคอนเซปต์แบบนี้ที่ไหนมาก่อน พอเรามาถึงก็รู้สึกว่าต้องมาลองทุกเมนูที่นี่ให้ได้เลย”

ทั้งนี้ เบิร์นสไตน์เนอร์ บอกว่าเป้าหมายของพิพิธภัณฑ์นี้คือ “การสานต่อเรื่องการศึกษาเกี่ยวกับอคติด้านการทำอาหารและวัฒนธรรม” โดยเป็นการแสดงให้เห็นว่า “ความน่าขยะแขยงนั้นมีความหลากหลายมาก” และมันอาจจะไม่น่าสะอิดสะเอียนก็ได้หากคุณเข้าใจบริบทของมันตั้งแต่แรก

• ที่มา: รอยเตอร์