มหาวิทยาลัยแคนซัสได้เปิดโครงการผลิตแพทย์ในชนบทในเมืองซัลลีน่า เมืองชนบทเล็กๆในรัฐแคนซัส มีประชากรราวห้าหมื่นคน อยู่ห่างจากตัวเมืองแคนซัสซิตี้เป็นระยะทางขับรถนานสามชั่วโมง ตลอดทางจะขับผ่านทุ่งข้าวโพด นาถั่วเหลืองและทุ่งเลี้ยงปศุสัตว์
ด็อกเตอร์ วิลเลี่ยม แคทคาร์ท-เรค ผู้อำนวยการโครงการมหาวิทยาลัยแพทย์ในชทบท กล่าวกับผู้สื่อข่าววีโอเอว่า นอกจากรัฐแคนซัสจะมีปัญหาขาดแคลนหมอแล้ว หนึ่งในสี่ของบรรดาหมอในรัฐยังมีอายุเกินหกสิบปีขึ้นไป ดังนั้นนอกจากจะต้องผลิตหมอใหม่ๆให้เพียงพอกับความต้องการแพทย์แล้ว ยังจะต้องผลิตหมอใหม่ไปทดแทนแพทย์ที่จะเกษียณอายุอีกด้วย
โดยทั่วไป นักศึกษาแพทย์ในรัฐแคนซัส จะไปเรียนในเมืองตัวเมืองแคนซัสซิตี้และในเมืองวิชิทต้า
ด็อกเตอร์ วิลเลี่ยม แค็ธคาร์ท-เร็ค กล่าวว่า ที่ผ่านมา นักศึกษาแพทย์ที่ไปเรียนในเมืองใหญ่ของรัฐแคนซัสมักไม่กลับไปตั้งรกรากในชนบทของตนด้วยเหตุผลส่วนตัว บางคนบอกว่าเจอเนื้อคู่ที่บังเอิญเป็นคนในเมือง พอแต่งงานแล้วก็ไม่อยากจะพาครอบครัวกลับไปอยู่ชนบท
ด็อกเตอร์ วิลเลี่ยม แค็ธคาร์ท-เร็ค แอบหวังว่า การสอนและฝึกงานนักศึกษาหมอในเมืองชนบทอาจจะช่วยให้หมอในอนาคตเหล่านี้เจอเนื้อคู่ในท้องถิ่นและตัดสินใจตั้งรกรากมีครอบครัวในชนบท
ตึกเรียนของมหาวิทยาลัยแพทย์ที่เมืองซัลลีน่าเป็นตึกปลูกด้วยอิฐสูง 3 ชั้น ห้องเรียนออกแบบให้เหมาะกับระบบการสอนผ่านจอภาพ หรือ interactive tv ที่ผู้สอนและผู้เรียนสามารถตอบโต้กันได้ทั้งสองทางผ่านสื่อการเรียนการสอนสมัยใหม่เพราะอาจารย์หมอส่วนใหญ่อยู่ต่างเมือง
ห้องเรียนมีจอทีวีสองจอ จอหนึ่งแสดงภาพสไลด์ประกอบการสอนของคุณครู อีกจอหนึ่งแสดงภาพวิดีโอตัวครูผู้สอน ในขณะที่ทางฝั่งครูผู้สอนก็จะได้เห็นภาพวิดิโอของนักศึกษา นักศึกษาสามารถถามคำถามได้โดยพูดผ่านไม่โครโฟนที่ติดไว้ตามโต๊ะเรียน
อีกหลายๆวิชา อาจารย์มาสอนในห้องเรียนตามปกติเพราะอยู่ในท้องที่ นักศึกษาได้เรียนแบะฝึกฝนความเชี่ยวชาญทางการแพทย์นานสี่ปี ก่อนจะออกไปฝึกงานในพื้นที่ชนบทเล็กๆอีกสองปี
ผู้เกี่ยวข้องในโครงการนี้หวังว่าการได้คลุกคลีกับชนบทนานตลอดระยะเวลาการเรียนและฝึกงานทั้งหมดรวม 6 ปี จะทำให้บัณทิตได้ผูกพันกับชนบทและผู้คนในพื้นที่ ความรู้สึกผูกพันนี้อาจจะช่วยดึงดูดให้อยากทำงานรักษาคนไข้ในชนบทต่อไป
อย่างไรก็ดี ทางโครงการมีวิธีดึงดูดใจนักศึกษาให้เข้าร่วมโครงการผลิตแพทย์เพื่อชนบทนี้ ด้วยการใช้เงินเป็นข้อแลกเปลี่ยน เรียกว่า KMS เป็นการกู้ยืมเพื่อการศึกษา เนื่องจากค่าเล่าเรียนทางการแพทย์สูงมาก ความช่วยเหลือทางการเงินแบบนี้เป็นสิ่งที่นักศึกษาแพทย์ปฏิเสธไม่ค่อยลง
คุณแคลร์ ฮินริชสัน นักศึกษาแพทย์ในโครงการที่เมืองซัลลีน่า มาจากเมืองชนบทเล็กๆชื่อ Lecompton ในรัฐแคนซัส ฮินริชสันเป็นหนึ่งในห้าของนักศึกษาแพทย์ในห้องเรียนทั้งหมดแปดคนที่เมืองซัลลีน่าที่ขอรับความช่วยเหลือทางการเงินเพื่อการศึกษาทางการแพทย์นี้
เธอบอกว่าหากเธอทำงานในชนบทหลังเรียนจบหนึ่งปี ทางโครงการจะจ่ายเงินค่าเล่าเรียนให้หนึ่งปี
นั่นหมายความว่า หากนักศึกษาแพทย์ทำงานเป็นหมอในชนบทหลังเรียนจบนานสี่ปี จะไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียนเลยสักกะแดงเดียว ทางโครงการรับผิดชอบให้ทั้งหมด เหมือนกับได้ปริญญาไปฟรีๆ
แต่ในกรณีที่ผิดสัญญา ก็มีบทลงโทษเช่นกัน
ด็อกเตอร์ วิลเลี่ยม แคทคาร์ท-เรค ผู้อำนวยการโครงการผลิตแพทย์ชทบทกล่าวว่าหากไม่ทำงานในชนบทหลังจากเรียนจบ บัณฑิตแพทย์ในโครงการต้องจ่ายเงินค่าเล่าเรียนคืนแก่โครงการพร้อมดอกเบี้ย วิธีนี้จะผูกมัดให้บัณฑิตแพทย์ต้องทำงานในชนบทบ้านเกิดตัวเอง แต่จะได้ผลหรือไม่ เวลาเท่านั้นที่จะเป็นเครื่องพิสูจน์
