รัฐสภาไต้หวันมีมติรับรองข้อตกลงทางเศรษฐกิจฉบับสำคัญกับประเทศจีน ชื่อว่าข้อตกลงโครงร่างความร่วมมือทางเศรษฐกิจ โดยข้อตกลงดังกล่าวกำหนดให้จีนมอบสิทธิพิเศษด้านภาษีให้แก่สินค้าราว 500 ประแภทของไต้หวัน ในขณะที่ไต้หวันเองจะผ่อนคลายภาษีแก่สินค้าจีนมากกว่า 250 ประเภท และจีนยังจะเปิดตลาดเพื่อรองรับภาคบริการ 11 อย่างของไต้หวัน ในขณะที่ธุรกิจบริการ 7 อย่างของจีนจะสามารถเข้าไปลงทุนในไต้หวันได้เช่นกัน ซึ่งข้อตกลงนี้จะเริ่มมีผลบังคับใช้ในเดือนมกราคมปีหน้า
นอกจากนี้ รัฐสภาไต้หวันยังได้รับรองแผนการศึกษาที่อนุญาตให้นักศึกษาจากจีนแผ่นดินใหญ่จำนวนหนึ่งเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยบนเกาะไต้หวันได้ แต่มีข้อแม้ว่านักศึกษาเหล่านั้นไม่สามารถทำงานเสริมได้ในขณะที่กำลังเรียนอยู่ในไต้หวัน และจะไม่ได้รับอนุญาตให้ศึกษาในภาควิชาที่เกี่ยวกับความมั่นคง รวมทั้งไม่สามารถสอบเพื่อขอใบอนุญาตประกอบวิชาชีพในไต้หวันตลอดจนไม่สามารถทำงานให้กับรัฐบาลไต้หวันได้เมื่อจบการศึกษาแล้ว
อย่างไรก็ตาม ร่างกฎหมายฉบับนี้ถือเป็นก้าวย่างสำคัญของแผนการแลกเปลี่ยนด้านการศึกษาระหว่างเกาะไต้หวันกับจีนแผ่นดินใหญ่ ซึ่งเป็นคู่ขัดแย้งทางการเมืองมานานหลายสิบปี อาจารย์ Yang Tai-shuenn แห่งคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัย Chinese Culture ในกรุงไทเป ชี้ว่า บรรดามหาวิทยาลัยเอกชนในไต้หวันต่างยินดีกับแผนการศึกษาที่ว่านี้
อาจารย์ Yang ให้เหตุผลว่า อัตราการเกิดของเด็กทารกชาวไต้หวันลดลงมากในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา มหาวิทยาลัยต่างๆจึงต้องการให้รัฐบาลไต้หวันเปิดประตูรับนักศึกษาจากจีนแผ่นดินใหญ่มากขึ้น นั่นหมายความว่า ตั้งแต่ช่วงต้นปีหน้าเป็นต้นไป จะมีนักศึกษาจีนมากกว่า 1 พันคน เดินทางมาเรียนที่มหาวิทยาลัยต่างๆในไต้หวัน
แม้แผนการแลกเปลี่ยนด้านศึกษาจะได้รับความชื่นชมในกลุ่มสถาบันการศึกษาในไต้หวัน แต่สำหรับข้อตกลงทางเศรษฐกิจระหว่าง 2 ประเทศนี้ยังคงมีการถกเถียงกันต่อไป ฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยเกรงว่าธุรกิจของไต้หวันจะพึ่งพาจีนมากเกินไป และบางส่วนกลัวว่าแรงงานราคาถูกประกอบกับระบบการผลิตขนาดใหญ่ของจีน จะกลืนอุตสาหกรรมต่างๆของไต้หวันไปหมด ในขณะที่ฝ่ายสนับสนุนซึ่งรวมถึงบรรดาผู้นำธุรกิจรายใหญ่ของไต้หวันชี้ว่า ข้อตกลงฉบับนี้จะช่วยเพิ่มศักยภาพการแข่งขันของไต้หวัน เนื่องจากสามารถเข้าสู่ตลาดขนาดใหญ่ในประเทศจีนได้มากขึ้น
ไต้หวันแยกตัวออกจากจีนแผ่นดินใหญ่เมื่อ 61 ปีที่แล้วภายหลังสงครามกลางเมือง จากนั้นความสัมพันธ์ข้ามช่องแคบระหว่าง 2 ประเทศนี้ก็อยู่ในลักษณะปรปักษ์มาโดยตลอด จนมาถึงสมัยประธานาธิบดี Ma Ying-jeou ขึ้นสู่ตำแหน่งเมื่อ 2 ปีก่อน จึงได้มีความพยายามกระชับความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจ รวมทั้งทางด้านวัฒนธรรมและการศึกษามากขึ้น
