ว่ากันว่าความสุขนั้นซื้อด้วยเงินไม่ได้ แต่รายงานวิจัยหลายชิ้นบอกว่า ถ้าหากเงินจะสามารถใช้ซื้อความสุขได้จริงๆ ความพอใจที่จะได้นั้น น่าจะมาจากประสบการณ์ที่มีความสุขเช่น การได้ไปเที่ยวพักผ่อนริมทะเล หรือซื้อตั๋วเข้าไปดูหนัง มากกว่าความสุขที่เกิดจากการซื้อเสื้อผ้าหรือเทคโนโลยีรุ่นใหม่ล่าสุด
ผลการวิจัยที่ตีพิมพ์ในวารสาร Personality and Social Psychology ฉบับเดือนมกราคม ชี้ว่าคนที่ลงทุนใช้เงินซื้อความสุขให้แก่ตนเอง มักจะพึงพอใจกับความสุขที่เป็นประสบการณ์ชีวิต เช่นการไปดูหนังหรือเที่ยวพักผ่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่ติดอยู่ในความทรงจำเป็นเวลานาน มากกว่าความพึงพอใจหรือความสุขที่เกิดจากการซื้อสิ่งของที่อยากได้ ซึ่งความสุขแบบนั้น นักวิจัยบอกว่าจะเกิดขึ้นในช่วงแรกแล้วจางหายไปอย่างรวดเร็ว
รายงานการวิจัยก่อนหน้านี้หลายชิ้นระบุตรงกันว่า การซื้อประสบการณ์ให้ความสุขกับผู้บริโภคได้มากกว่า เหตุผลก็คือเมื่อเราซื้อสิ่งของมาชิ้นหนึ่ง เรามักจะนั่งครุ่นคิดไคร่ครวญว่า เป็นของที่ดีที่สุดหรือเปล่า ราคาถูกที่สุดเท่าที่จะหาได้หรือยัง และอาจจะรู้สึกไม่พอใจหากมีใครซื้อของชิ้นเดียวกันได้ถูกกว่าหรือดีกว่า แต่สำหรับการซื้อประสบการณ์ชีวิตนั้น คนเรามีแนวโน้มจะเชื่อว่าตนเองได้รับสิ่งที่ดีแล้ว โดยไม่ต้องเสียเวลาเปรียบเทียบ และจะตัดสินใจได้ง่ายกว่าการซื้อสิ่งของ
นอกจากนี้ งานวิจัยชิ้นหนึ่งยังบอกด้วยว่า ความพอใจที่เกิดจากการซื้อนั้น ยังเกี่ยวข้องกับความเชื่อที่ส่งผลต่อพฤติกรรมด้วย กล่าวคือเมื่อกลุ่มตัวอย่างเชื่อว่าการซื้อของสักชิ้นหนึ่ง เช่นแผ่นซีดีเพลง เป็นการซื้อประสบการณ์ ที่จะได้ตามมาซึ่งก็คือการได้ฟังเพลงที่ชอบอย่างเป็นสุข ความพอใจหรือความสุขที่ได้จากแผ่นซีดีนั้น ก็จะเพิ่มขึ้นมากกว่าการเชื่อว่าเป็นเพียงแค่แผ่นซีดีแผ่นหนึ่ง
รายงานอีกชิ้นหนึ่งให้กลุ่มตัวอย่างตอบแบบสอบถามว่า หากต้องควักเงินซื้ออะไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นนาฬิกา คอมพิวเตอร์ เสื้อผ้า ตั๋วชมภาพยนตร์ อาหารในร้านหรู หรือห้องพักบนเกาะฮาวาย แล้วภายหลังพบว่ามีของดีกว่าหรือราคาถูกกว่า จะรู้สึกอย่างไร
กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะอิจฉา หรือไม่พอใจหากคนอื่นซื้อนาฬิกาหรือคอมพิวเตอร์แบบเดียวกันในราคาถูกกว่า แต่กลับไม่ค่อยจะยินดียินร้ายนัก หากคนอื่นไปเที่ยวสถานที่เดียวกัน แล้วจ่ายเงินน้อยกว่า
นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยคอร์แนลล์สรุปว่า ที่คนเรามีความสุขจากการซื้อประสบการณ์มากกว่าซื้อสิ่งของนั้น ก็เพราะสิ่งของหรือวัตถุสามารถหาของอื่นมาเปรียบเทียบได้ง่ายกว่า จึงเกิดความกังวลตามมา ส่งผลให้มีความสุขน้อยลง ต่างจากความสุขทางใจที่ได้จากการใช้เงินซื้อประสบการณ์ชีวิต ที่แม้จะจับต้องสัมผัสไม่ได้ แต่ก็ให้ความอิ่มเอมยาวนาน ระลึกถึงเมื่อไหร่ก็มีความสุขเมื่อนั้น
