นาย John Negroponte รองรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐจะเดินทางไปปากีสถานปลายสัปดาห์นี้เพื่อหารือกับประธานาธิบดีเพอร์เวซ มูชาราฟ ของปากีสถาน ด้วยความหวังที่ช่วยทำให้บรรยากาศทางการเมืองที่นั่งเยือกเย็นลง
แต่นักวิเคราะห์กล่าวว่า ความหวังว่าการเข้าไปมีบทบาทของสหรัฐ จะช่วยกู้สถานการณ์ทางการเมืองในปากีสถานได้นั้น ดูมืดมน นาย Robert Grenier อดีตหัวหน้าสำนักงานข่าวกรองกลาง หรือ ซีไอเอของสหรัฐในกรุงอิสลามาบัด กล่าวว่า ประธานาธิบดี มูชาราฟ จะต้องกลับลำในทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไปนับตั้งแต่ประกาศใช้ภาวะฉุกเฉินเมื่อต้นเดือน ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
อดีตเจ้าหน้าที่ซีไอเอผู้นี้กล่าวว่า จะต้องมีการยกเลิกภาวะฉุกเฉิน นำรัฐธรรมนูญ กลับมาใช้ใหม่ และให้บรรดาผู้พิพากษาศาลสูงที่ถูกปลดออกจากตำแหน่งกลับเข้าทำงานใหม่ เท่ากับว่า ประธานาธิบดีมูชาราฟจะต้องยกเลิกทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ทำไป และไม่เห็นสัญญาณใดๆบ่งชี้ว่าประธานาธิบดีของปากีสถานจะทำเช่นนั้น
ขณะเดียวกัน สหรัฐมองว่าผู้นำของปากีสถานเป็น “พันธมิตรที่ขาดไม่ได้” ในการทำสงครามต่อต้านการก่อการร้าย ซึ่งศาสตราจารย์ Larry Goodson ของ Army War College บอกว่า เป็นเหตุผลที่ทำให้สหรัฐมองข้ามจุดด้อยของประธานาธิบดีมูชาราฟ
นักวิชาการทางด้านความมั่นคงผู้นี้กล่าวว่า ปัญหาที่วอชิงตันมีก็คือ เรามักจะยอมรับความเป็นหุ้นส่วนทางยุทธศาสตร์ระยะสั้น มากกว่าระยะยาว ซึ่งหมายถึงการสร้างปากีสถานให้เป็นประเทศที่มีความมั่นคงมากกว่าที่เป็นอยู่ ศาสตราจารย์ Goodson ให้ความเห็นไว้ด้วยว่า ในยามวิกฤติเช่นนี้ สหรัฐก็ยังอาจจะให้การสนับสนุนประธานาธิบดีมูชาราฟต่อไป เพราะเชื่อว่ายังเป็นพันธมิตรที่สำคัญในการทำสงครามต่อต้านการก่อการร้าย
แต่อดีตรองผู้ช่วยรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ ฝ่ายเอเชียใต้ของสหรัฐ นางสาว Teresita Schaffer บอกว่า แม้จะยังมีเสียงที่ทรงอิทธิพลในรัฐบาลสหรัฐที่ยังต้องการสนับสนุนประธานาธิบดีมูชาราฟต่อไป ก็มีบางส่วนที่เริ่มตระหนักแล้วว่า การดำเนินการที่ประธานาธิบดีมูชาราฟกระทำไป ไม่ส่งผลกระทบในทางดีต่อสหรัฐ
อดีตเจ้าหน้าที่กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐผู้นี้ให้ความเห็นว่า โอกาสของประธานาธิบดีมูชาราฟ ผ่านพ้นไปแล้ว และอาจจะเป็นไปได้ว่า ประธานาธิบดีมูชาราฟอาจอาศัยใช้อำนาจปราบปรามเพื่อปกครองประเทศต่อไปได้ แต่คำถามก็คือ การกระทำเช่นนั้นจะเป็นประโยชน์ต่อสหรัฐได้มากน้อยแค่ไหน
แต่บรรดานักวิเคราะห์ให้ความเห็นว่า คำถามที่สำคัญก็คือ บรรดานายทหารชั้นสูงของกองทัพบกปากีสถานรู้สึกว่า ผู้บัญชาการทหารและประธานาธิบดีของตน ได้ทำให้พวกตนต้องอับอายขายหน้าหรือไม่ต่างหาก
