เดือนนี้เป็นเดือนที่อินเดียได้ฉลองวาระการที่เป็นเอกราชมาครบ 60 ปี หลายต่อหลายคนแสดงความชื่นชมที่เศรษฐกิจอินเดียเติบโต จนเริ่มกลายเป็นเศรษฐกิจระดับนำรายหนึ่งของโลก
หลังจากจบวิทยาลัยธุรกิจมาได้ 2 ปี คุณมานชี ชาดฮา ได้งานตำแห่งที่สอง เธอกำลังฉวยประโยชน์จากตลาดงานที่กำลังคึกคัก และเงินเดือนกำลังสูงลิ่วขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอบอกว่าโอกาสเปิดให้เยอะแยะ ความเจริญเติบโตมีอยู่มากมาย ทำให้คุณเลือกงานได้มากกว่าที่เคย เธอกล่าวด้วยว่าคนต้องการลองทำงานต่างๆ และต้องการกระโดดข้ามขั้น
คุณวิโนด ชาดฮา คุณพ่อของคุณมานชี หวนระลึกถึงสถานการณ์ตอนที่เขาเริ่มจับอาชีพนักบัญชีเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ซึ่งต่างจากสมัยนี้อย่างฟ้ากับดิน เขากล่าวว่าสมัยนั้นการเข้าทำงานบริษัทนั้นแทบไม่มีทางเลือก และการได้งานดีๆ ทำจะต้องมีคนช่วย และมีจดหมายอ้างอิงที่ดี
เขาเติบโตในยุคที่ผู้ก่อตั้งอินเดียกำลังสร้างเศรษฐกิจตามแบบสังคมนิยม แต่ผลปรากฏว่าอินเดียมีอุตสาหกรรมเอกชน ที่ปราศจากคู่แข่งขัน ภาครัฐก็ไร้ประสิทธิภาพและอัตราการเจริญเติบโตก็ต่ำ แต่อินเดียเริ่มหันหลังกลับตอนที่จวนจะหมดปัญญาชำระหนี้ระหว่างประเทศเมื่อปี 2534
อินเดียเริ่มเปิดเศรษฐกิจ และทำการเปลี่ยนแปลงอย่างขนานใหญ่ ซึ่งทำให้โฉมหน้าของอินเดียเปลี่ยนแปลงไป
คุณดี เอช ปาย ปานันติเกอร์ ประธานมูลนิธิค้นคว้าวิจัยทางเศรษฐกิจ RPG โกเอนก้าที่กรุงนิวเดลี กล่าวว่าการปล่อยเศรษฐกิจให้เป็นไปอย่างเสรี เปิดช่องทางให้ผู้ประกอบการ นักธุรกิจ และชนชั้นกลางผู้มีการศึกษาในอินเดียทำอะไรต่อมิอะไรได้อย่างเสรี และว่าใครจะผลิตอะไร ที่ไหน ตั้งราคาอย่างไรนั้น รัฐบาลไม่บังคับ ซึ่งทำให้ทุกคนแข่งขันกันได้อย่างเป็นอิสระ ภายในเวลาแค่ 7 หรือ 8 ปี อุตสาหกรรมของอินเดียเติบโตเต็มที่ และขณะนี้อยู่ในฐานะที่จะแข่งขันในตลาดระหว่างประเทศได้
แต่ภาวะยากจนที่ผู้ก่อตั้งอินเดียต้องการจะทำให้หมดไปนั้น ไม่เคยห่างหายไปเลย ความอดอยากหิวโหยยังคงมีอยู่ทั่วไปตามเขตชนบท เด็กอินเดียกว่าร้อยละ 25 ขาดโภชนาการ การบริบาลสุขภาพก็แย่ คนนับล้านคนต้องออกจากโรงเรียน แหล่งแออัดยังมีอยู่ทั่วไปตามเมืองใหญ่ๆ ชาวอินเดียส่วนมากตระหนักว่า เรื่องที่ท้าทายความสามารถอย่างใหญ่หลวงอันต่อไปจะได้แก่การอุดช่องโหว่ ที่กำลังถ่างกว้างออกไป ระหว่างชนชั้นกลางและพวกที่ยากจน ผู้ที่มองการณ์ในแง่ร้าย วิตกกังวลว่าจะเกิดความไม่สงบในสังคมมากขึ้นถ้าหากแก้ไขเรื่องดังกล่าวไม่สำเร็จ ส่วนผู้ที่มองการณ์ในแง่ดีกล่าวว่า กระบวนการอาจจะดำเนินไปอย่างเชื่องช้า แต่ความเจริญจะแพร่ออกไปสู่กลุ่มที่ด้อยฐานะในสังคมด้วย
